Inductie is het natuurkundig verschijnsel waarbij over een geleider een elektrische spanning (stroom) wordt opgewekt wanneer de geleider zich bevindt in een veranderend magnetisch veld of wanneer een geleider beweegt in een magnetisch veld. Het woord inductie werd vroeger ook gebruikt voor de magnetische fluxdichtheid.
Er treedt ook inductie op bij een geleidende component waarbij een verandering van stroom optreedt. Dat komt omdat om het component heen zich een veranderend magnetisch veld bevindt dat veroorzaakt wordt door die veranderende stroom zelf. Deze inductie uit zich als een spanning die de oorzaak van de verandering van de stroom tegenwerkt: men spreekt dan van een zelfinductie. In de elektrotechniek wordt een spoel gebruikt als een zelfinductie nodig is; een spoel bestaat uit meerdere windingen waardoor dezelfde stroom loopt en welke dezelfde magnetische flux omvatten. De zelfinductie van een spoel is evenredig met het kwadraat van het aantal windingen.
waarbij L de zelfinductie is (in henry), I de stroom en staat voor de afgeleide naar de tijd.